وقتی به اینهمه دلتنگی و فاصله که روی دستم مانده نگاه می‎کنم دلتنگیم افزونتر می‎شود و فاصله اِنگار دورتر !
وقتی به روزهای خوش گذشته فکر می‎کنم اِنگار که خوابِشان دیده باشم در خاطرات آن روزها غرق می‎شوم آنقدر که حتی نفس نمی‎کشم ، اِنگار که میمیرم و دوباره پا می‎گیرم !
فاصله بین دو رسیدن ، بین دو باهم بودن ، فاصله بین دو زندگی ، مثل بودن در برزخ !
مثل لحظات بغض‎آلود ، دندان به‎هم فشردن تا اشکی نریختن !
مثل ایستادن لب پرتگاه ، تِلوتِلو خوردن تا نیفتادن !
مثل دور بودن ، دندان بر جگر گذاشتن تا رسیدن ... سرانجام روزی رسیدن ... 
مثل زمزمه‎های شبانه ، آرام ماندن تا فریادی برنیاوردن !
مثل وقتهای دیدار ، کوتاه بودن تا روزی دوباره تکرار شدن !
مثل من ... مثل تو ... مثل ما ، صبور بودن تـــــــــــــا یکی شدن ...

لعنت به این تنهایی

توی نگاهت عشقو دیدم ،‌ تپش قلبو شنیدم
توی جاده های احساس من به عشق تو رسیدم
توی کتابا عشقو خوندم عکس خورشیدو سوزوندم
جای خورشید توی کتابا نقش چشماتو نشوندم
توروخدا برگرد من خیلی دلم واست تنگ شده ... من خیلی دوستت دارم ...
نمی دونم دیگه چه جوری بگم که خیلی بهت احتیاج دارم ... به حرفات ،‌ به
دلداریات ،‌ به مهربونیا و محبتات ... تورو خدا برگرد ...
از روزی که تو رفتی پریده رنگ شادی
اما خورشید می تابه مثل یه روز آبی
چطور هنوز پرنده داره هوای پرواز
چطور هنوز قناری سر میده بانگ آواز
مگه خبر ندارن تو نیستی در کنارم
چرا بهت نگفتن بی تو چه حالی دارم
لعنت به این تنهایی دلم برات تنگ شده ...
لعنت به این تنهایی دلم برات تنگ شده ...
لعنت به این تنهایی دلم برات تنگ شده ...
لعنت به این تنهایی دلم برات تنگ شده ...

آتش عشق(قسمت اول)

تا توانستم بر سر کوی تو آمدم دری زدم و دیوانه کردم دلم را عقلم را از این خانه بیرون کردم
و راهی میخانه شدم شمعی که در دلم روشن کرده بودم همانند پروانه ای به دور آن چرخیدم
شانه ات که امن ترین جای دونیاست به أن تکیه کردم و درد دلم را به کسی نگفتم چون دوائی نداشت دیگر از آن به بعد میخانه منزل من شدچون دیگر جز یاد تو در دلم نبود و عشقت در دل و جان و روح من بود و دل من را دیوانه کرد و جز خم ابروی تو دیگر محرابی نداشتم
                                                                                                        ادامه دارد...  
                                                                                                        
آتش عشق (قسمت پایانی)

 ای ساحل دریایت آرام دل من
                                     خالیست از لعل لبت جام دل من
که عاقبتم دلم را به دست دل تو سپردم امروز هم جان من مست وصال توست نمی دانم چه بگویم
تو که جان منی بی تو جان ندارم،آزرده ام دیوانه و خراب تو که بی تو بی قرارم و فقط در حسرت
دیدار تو هستم این را هم می گویم اگر کسی با تو می بخورد و دلش دیوانه نشود دل نیست و عاقل نیست که من دوست دارم همچو لیلی سوز عشق مجنون را داشته باشم و از دست آن جام شراب را بگیرم و این را بدان جز وصال تو با من برایم در مانی نیست.

دلم گرفته از این سقف های بی روزن 
                                              که عشق رهگذر کوچه های باران است  

برای کسی که هیچ وقت نمی یاد

هیچگاه  با خود نیستم، زیرا وقتی از تو دورم به تو می اندیشم و وقتی با توام خود را فراموش می کنم
هواران شاخه گل سرخ را تقدیم وجودت می کنم و به دستان و چهری مهربانت بوسه میزنم
می خواهم با تمام وجود فریاد بزنم دوستت دارم و از دل می گویم که همیشه سایه ای برای
آرمیدن من بودی و در زمان دلواپسی ها غمخوارم.
زندگی را زمانی دوست دارم که چشم های ناز و شفافت با نگاه من یکی شود و شیرینی لبخندت
در ذره ذره وجودم نفوذ کند  
                                                  ادامه دارد...
                                                 

غوغا

در سینه ام نمایش غوغا کشیده رفت
                                                             در کوی دل زمینه ی سرما کشید و رفت
بیچاره دل که دید به گل،خار نقش تو
                                                             فریادی از میانه دریا کشیدو رفت
یادش به خیر تا دیار سبز
                                                            خطی به طول عشق از اینجا کشید و رفت
دیشب که یاد خاطره ات را ورق زدم
                                                             مهر سکوت بر سر لبها کشید و رفت
وقتی که دید دل هنر چشم مست تو
                                                            دودی ز روی عقل به بالا کشید و رفت
دیواری از جدائی ما تا خدا کشید
                                                            خطی میان ساحل دریا کشید و رفت

                      اویی که گوشش داد به این قصه مو به مو
                            آهی به عمق حادثه ما کشید و رفت 

.

و اینم شعر قشنگ حافظ....

خرم آن روز کزین منزل ویران بروم       راحت جان طلبم وز پی جانان بروم

گر چه دانم که بجایی نبرد راه غریب     من به بوی سر آن زلف پریشان بروم

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت         رخت بر بندم و تا ملک سلیمان بروم

چون صبا با تن بیمار و دل بی طاقت         به هوا داری آن سرو خرامان بروم

در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت          با دل زخم کش و دیده گریان بروم

نذر کردم گر ازین غم بدر آیم روزی         تا در میکده شادان و غزل خوان بروم

به هوا داری او ذره صفت رقص کنان        تا لب چشمه خورشید درخشان بروم

تازیان را غم احوال گرانباران نیست         پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

ور چو حافظ ز بیابان نبرم ره بیرون              همره کوکبه آصف دوران بروم  

شاد باشید....

شعری براتون مینویسم با نام: این و نگو



(( دوستی ، واژه نیست ، بلکه معناست ))

                                  ***************

وقتی میگم این ونگو               WITH LOVE 

تو گوش به حرفم نمیدی

با گفتن دوست دارم

داری من و عذاب میدی

دلم میخواد داد بزنم ،از دست تو و روزگار

میخوام که مردم بدونند...

دیگه دلم تو رو نمی خواد....

حرفهام و تو نفهمیدی

حتیٌ ، با یک نگاه گنگ

اتیش به جونم نزدی

وقتی میگم این و نگو ، گوش بده و دیگه نگو....

***اینم باز مال خودم بود***

موفق و موید باشید روی همه شما ها رو میبوسم .



یک محیط دوستانه برای تبادل نظر در خصوص عشق.محبت و دوست داشتن

 

فلک جز عشق محرابی ندارد                  جهان بی خاک عشق آبی ندارد
غلام عشق شو کاندیشه انست             همه صاحبدلان را پیشه اینست
کسی کز عشق،خالی شد فسردست     گرش صد جان بود بی عشق مردست
زسوز عشق خوشتر در جهان نیست       که بی او گل نخندید ابر نگریستچ




بله امروز می خوام براتون آهنگای کامل آلبوم سیاوش قمیشی به اسم بی سرزمین تر از باد رو بزارم . پس حتما نظر بدید . این آهنگها رو می تونید به صورت کامل داونلود کنید .


آهنگ ۱ : بی سرزمین تر از باد
آهنگ ۲ : دیوار 
آهنگ ۳ : پرسه
آهنگ ۴ : عسل بانو
آهنگ ۵ : پرنده 
آهنگ ۶ : دریای مغرب
آهنگ ۷ : نفس بکش



به  نامه راهب کلیسای عشقم

یکی را گفتند عالم بی عمل به چه ماند؟ گفت به زنبوره بی عسل

خر ما از کرگی علف میخورد

جوجه را اخر کباب می کنند

با یه گل نمیشه گلاب درست کرد

مار از پونه بدش میاد خمیردندانه پونه نمیخره

موش تو لونش نمیره چون سقفه خونش چکه میکنه

بغض عشق

              

امشب از ابر سیاه بی کسی

آسمان دیده ام بارانی است

در میان ظلمت چشمان تو

قلب مست و عاشقم زندانی است

شعرم امشب هم صدا با بغض عشق

بر مزارم گریه ها سر داده است

غم دوباره جغد شوم خویش را

روی بام سینه ام پر داده است

گوییا دستان من ویران شده

زیر آوار سیاه بی کسی

امشب از خود می گریزم تا دمی

گم شوم در لحظه دلواپسی

آری امشب قلب من بشکسته است

شعر من بوی تباهی می دهد

یاس هم امشب به جای عطر تو

بوی تلخی و سیاهی می دهد
              

دردهای جاودان

خسته ام از این زوال ، این زوال بی ملال

این سکوت بی دلیل، این ستیز بی مجال

وعده های کاغذی ، لحظه های انتظار

قلب های یخ زده ، عشق های پوچ و تار

زخم های چاک چاک ، آیه های رنج و درد

این خزان بی بهار ، این غروب تلخ و سرد

ناله های بی صدا ، دردهای جاودان

پرسه های بی هدف ، گریه های بی امان

خسته ام از این زوال ، این زوال بی ملال

خسته ام ز زندگی ، خسته ام از این جدال

مرگ احساس

ز تیره سنگ گورستان احساس

چه دشوار است باور کردن عشق

به دیوان جنون با حکم تقدیر

چه دشوار است داور کردن عشق

به اوراق سیاه دفتر دل

چه دشوار است از فردا سرودن

چه دشوار است با سوز دل و اشک

چو سنگ تیره ای بیگانه بودن

چه دشوار است با تنپوشی از گل

میان بستری از خار خفتن

چه دشوار است با قلبی شکسته

غم دل را به گوش چاه گفتن

چه دشوار است با دستان مهتاب

دل شب را نوازش کرد و بویید

چه دشوار است در بزم ستاره

لبان سرد غم هر لحظه بوسید